Prehistorie onder de zeebodem

Zeespiegelstijging is zeker niet alleen een actueel thema. Aan het eind van de laatste ijstijd, zo’n 12000 jaar geleden zullen rondtrekkende jagers-verzamelaars in de kuststreken van Europa en daarbuiten er mee te maken hebben gehad. Hun leefgebieden werden steeds natter en uiteindelijk in zee verdwenen. Zo ook de uitgestrekte vlakte die nu de Noordzeebodem vormt. Dat was destijds een koude steppe, met kronkelende rivieren vormde waarop mammoeten, hyena’s maar dus ook onze verre voorouders rondliepen.

De afgelopen 3 jaar hebben universiteiten, kennisinstituten en overheidsinstellingen, waaronder de RCE, samengewerkt in het Europese project Splashcos (Submerged Prehistoric Archaeology and Landscapes under the Continental Shelf) om kennis over de verdronken prehistorische landschappen te genereren, uit te wisselen en toegankelijk te maken. De restanten van die landschappen bevinden zich op veel plaatsen nog onder de zeebodem, vaak begraven onder dikke lagen sediment. Voor hun kennis over deze gebieden zijn wetenschappers grotendeels afhankelijk van geologische data die verzameld wordt in het kader van industriële activiteiten op zee, zoals bij olie- gaswinning. Maar ook de baggerindustrie speelt een belangrijke rol: tussen het zand, grind en de schelpen die uit zee worden gehaald worden regelmatig fossiele botten en prehistorische artefacten aangetroffen.

De Splashcos-groep heeft daarom een brochure ontwikkeld waarin aan de hand van voorbeelden wordt getoond hoe de samenwerking tussen archeologen en de maritieme industrieën kan verlopen en voor beide partijen interessant kan zijn.

Meer… Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed