Havens moeten flexibeler worden

Havens moeten flexibeler worden, zodat volgende generaties ze naar behoefte kunnen aanpassen. Dat is het dringende advies van Poonam Taneja, promovendus aan de TU Delft. Op dinsdag 19 maart zal zij haar proefschrift over dit onderwerp verdedigen.

Onzekerheden
“De toekomst van havens is gehuld in onzekerheden”, aldus Taneja. “De havens worden geconfronteerd met nieuwe eisen wat betreft functie en schaal, nieuwe externe restricties en veranderende verwachtingen. Havens die niet aan deze eisen kunnen voldoen, moeten wellicht kostbare aanpassingen doorvoeren, anders verliezen ze vrachtvolume en verzwakt hun concurrentiepositie. Een aannemelijke verklaring voor deze situatie is dat de traditionele methoden van havenplanning statisch zijn gebleven in een dynamische wereld. Traditionele havenplanologen zijn niet gewend om in termen van onzekerheid te denken. Ze komen daarom met weinig flexibele plannen en ontwerpen op basis van deterministische prognoses. Het is duidelijk dat een nieuwe aanpak vereist is.”

APP
Flexibiliteit maakt dat een haven zich beter kan aanpassen aan een breed scala van exogene ontwikkelingen, meent Taneja: “Dat is mogelijk op alle niveaus van het havensysteem: in de fysieke infrastructuur, in de procedures en operationele activiteiten, en in de aangeboden diensten.”

“De methode die ik voorstel is Adaptive Port Planning (APP). Praktijkgerichte casestudy’s tonen aan dat APP kan voorzien in diverse planningbehoeften en flexibele, robuuste oplossingen oplevert die beter bestand zijn tegen de grillen van de toekomst.”

Obstakels
In de praktijk zijn er echter ook obstakels. Neem bijvoorbeeld de haven van Rotterdam. Daar zijn de laatste jaren veel innovatieve infrastructuurconcepten gericht op vergroting van de flexibiliteit onderzocht, maar ondanks intensieve technische inspanningen en investeringen in pilotprojecten is geen van die concepten ooit geïmplementeerd.

“Organisaties op het gebied van havenplanning en -ontwerp die kiezen voor APP stuiten bij de implementatie daarvan op een groot aantal obstakels. De behoudende havensector, de aard van havenprojecten die gebonden zijn aan wettelijke procedures die de flexibiliteit beperken, de traditionele rol van de ingenieur als planner, de organisatiecultuur die weinig ruimte laat voor nieuwe technieken, de extra investeringen die gepaard gaan met flexibele ontwerpen, plus het feit dat innovatie een lage prioriteit heeft in tijden van onzekerheid, het zijn allemaal obstakels’, licht Taneja toe.

Holistische benadering
“Wat we nodig hebben is een ‘strategische planner’, een generalist die voor een holistische benadering kiest, die begrijpt wat de taken van een ingenieur, een econoom, een manager en een beleidsmaker zijn, en die met de vele disciplines in zijn planningteam kan communiceren. Hij moet hun kennis kunnen integreren, onzekerheidsaspecten meenemen in standaarden en projecten, streven naar innovatieve flexibele oplossingen en deze kunnen rechtvaardigen tegenover de autoriteiten.”

Meer… Promotie van mevrouw P. Taneja: “The Flexible Port” TU Delft